1978
In de januarimaand wordt het contract met RADAR-records getekent, en na de betindiging van de eerste USA-tournee werd besloten een tweede tournee te beginnen, die van eind januari tot begin maart zou Buren.
Deze tournee, waarin 30 concerten gedaan werden was veel omvangrijker dan de eerste, over geheel America + enkele plaatsen in Canada werd getourd.
Het optreden in de El Mocambo te Toronto, waar de Rolling Stones eens de derde kant van hun Live-album Love You Live opnamen, werd op de band vastgelegd, en later op de plaat gezet. Deze plaat werd in een oplage van enkele honderden exemplaren -gratis- aan radiostations verstuurd. Van dit uitstekende optreden waarin de perfecte dynamiek van het kwartet zeer good uit de verf kwam, krijg je eindelijk de kans om de Aim-nummers met de begeleiding van de Attractions te horen. Het was logisch dat er veel vraag kwam naar deze lp, en omdat RADAR de LP niet officietl uitbracht, kwamen er al spoedig perfect nagemaakte bootlegs.
De LP zelf:
kant 1:
Mystery Dance / Waiting For The End Of The World / Welcome To The Working Week / Less Than Zero The Beat / Lip Service / Chelsea / Little Triggers
kant 2:
Radio, Radio / Lipstick Vogue / Watching The Detectives / Miracle Man / You Belong To Me / Pump It Up
COLUMBIA- CDN 10 -
Opgenomen op 6 maart 1978
Tijdens de afwezigheid van het viertal in Engeland, werd aldaar op 3 maart de single "(I Don't Want To Go To) Chelsea"/"You Belong To Me" uitgebracht, het was goed genoeg voor een 16e plaats in de hitparade. Nederland sliep nog steeds en noteerde de single in de tipparade. De lage plaats zal ook yonrtgevloeid zijn uit het felt dat beide tracks op de tweede lp stonden, die 2 weken later uitkwam.
This Year's Model
De lp This Year's Model bleek t.o.v. het debuut-album My Aim Is True een enorme vooruitgang. Het geluid was hechter geworden, en Costello's opmerking ten tijde van de release van zijn eerste lp bleek geen verwaandheid to zijn. Vooral het feller emotionele geluid van Steve Naive's Vox Continental orgel gecombineerd met de agressieve zang van Costello en het onrustige, dreigende drum-, en baswerk van de heren Thomas maakten deze — in de herfst van '77 opgenomen lp — tot een onevenaarbaar hoogtepunt. Velen die de eerste lp al zeer goed vonden, vroegen zich bezorgd af of zijn volgende lp van hetzelfde muzikale niveau zou zijn. Ze werden niet teleurgesteld.
De nummers zijn stuk voor stuk artistieke hoogvliegers. Alleen "Night Rally" en "Little Triggers" pasten iets moeilijker in het muzikale dozijn. Hetzelfde gold voor de 2 nummers die op de gratis bijgeleverde single terechtkwamen.
"Neat Neat Neat" was een compositie van de britse punkgroep The Damned. Costello's versie wijkt sterk af van de oorspronkelijke versie, zijn versie is monotoner.
"Stranger In The House" is een suikerzoet Country and Western-nummer. Elvis Costello heeft in interviews zijn voorliefde voor G&W nooit onder stoelen of banken gestoken, als favoriete album noent hij dan ook Gram Parsons' GP.
Rond die tijd groeiden ook de plannen om met George Jones (de ex-partner van Tammy "Divorce" Wynette) een Country and Western lp op te nemen. Desgevraagd antwoordde George Jones: "Elvis who...?" Ditlaatste zal hij ongetwijfeld gepikt hebben van de promotieposter om EC's This Year's Model in de USA te promoten. Tijdens mijn verblijf in Noord-Amerika, zomer 1978, heb ik posters gezien met Costello achter een camera, met de slogan: "Elvis Who.....?"
De lp was een succes in de US, ondanks het ontbreken van "Chelsea", "Night Rally" de gratis singe le, maar met "Radio, Radio". Dit was de eerste New-Wave lp, die de Amerikaanse lp-top 30 binnenkwam.
De lp bereikt in Engeland en in Holland resp. de 2e en 18e plaats. De productiekosten voor dit album waren f 16.000 een koopje, terwijl Aim f 10.000 kostte. Totaal geschatte verkoop 300.000 exemplaren van This Year's Model.
De Engelse Tournee
Onvermoeibare Elvis gnat direct na zijn terugkeer uit de V3 weer op tournee door Engeland, om zijn nieuwe ip te promoten, Tijdens deze tournee haalt bassist Bruce Thomas zijn hand open aan een gebroken fles, resultant... 18 hechtingen en voorlopig niet meer spelen. Doze engelse tournee duurde van 16 maart tot 16 april en het ongelukje in Manchester, gebeurde rond 6 april, dus er moest een vervanger gezocht worden. Producer Nick Lowe bood aan om tijdelijk Attraction te worden.
Back in the U.S.A.
Half april gingen EC & Co. naar America voor de derde (nog omvangrijkere) tournee aldaar. In een programma kreeg het publiek Nick Lowe, Elvis Costello & Attractions en Mink DeVille voortgeschoteld. De eerste week werd Bruce Thomas nog vervangen door Clover (alweer)-gitarist John Ciambotti.
Tijdens deze tournee kwam een speciale 12"-single uit met "Cruel to Be Kind" van Nick Lowe, "Radio, Radio" van Elvis Costello en "Soul Twist" van Mink DeVille. Deze sinasappelkleurige schijf is gewoon te koop in het Verenigd Koninkrijk en kost £ 25.- (f87,50).
Al zeven weken na de release van "Chelsea" werd "Pump It Up" / "Big Tears" uitgebracht. Op de b-kant "Big Tears" speelt de leadgitarist van de Clash Mick Jones mee, op de USA-tournee werd Martin Belmont "geleend" van de band van Nick Lowe. Dit is op witte lps veelvuldig te horen. Be amerikaanse tournee zou tot begin juni duren.
De Europese Tournee
Uitgezonderd het incidentele optreden tijdens Bilzen '77, was Costello hier niet echt op tournee geweest. Juni 1978 liet Europa met het britse fenomeen kennismaken. Op 22 en 23 juni werden twee concerten in Nederland gedaan. Geruchten willen dat tijdens het Haagse concert Bob Dylan in het publiek zat, en tijdens het concert van Dylan, Costello aanwezig was. Het Haagse concert verliep niet vlekkeloos. Wegens het weigeren van een toegift was het publiek bereid, om geheel belangeloos een deel van het meubuliar om te vormen tot hakhout voor de open haard. Schade 25.000 gulden en zeven arrestaties. Onze oosterburen waren slim genoeg om een TV-optreden te organiseren en uit te zenden. De VOO beperkte zich tot het uitzenden van een klein fragment van "Watching The Detectives".
Na deze tournee neemt het gezelschap een maandje vakantie. Ell gaat naar Nashville om sessies te houden met George Jones. Daarna begint het viertal aan de productie van de derde lp, met als werktitel Emotional Fascism.
Tijdens de periode van begin juli tot eind october werd maar een echt concert gehoudem. Dat concert vond plaats op 24 september to Brixton, alwaar een "Rock Against Racicm"- meeting gehouden werd. Hier gaven 60.000 mensen "act-de-presence".
In 2 weken tijd werden in de Eden-studio's 17 nummers opgenomen, 12 van de 17 vormden de nieuwe lp. De 5 nummers die tijdelijk bleven liggen waren:
- Tiny Steps (later een b-kant)
- Talking In The Dark (freebie)
- Wednesday Week (freebie)
- What's So Funny 'Bout (b-kant)
- Clean Money (Americathon-soundtrack?)
Als a-kant voor de nieuwe single werd "Radio, Radio" gekozen. Dit nummer was in America als extra track op This Year's Model bijgeleverd. Verdere activiteiten in doze periode: de BBC nam een special op, voor haar programma "Arena".
Waren Europa en Noord-America bekend met de Attractions, nu werd o.a. het Verre Oosten aan. gedaan. Tijdens november en half december tourde de band door Japan, Australia, Hawaii en Canada. In Australië braken evenals eerder in Noorwegen en Nederland relletjes uit, omdat men de"gig" tekort vond. Inderdaad is 3 kwartier muziek zonder toegift wel erg aan de korte kant.
Onbewust werd er in Engeland nog een nieuw nummer uitgebracht, zij het in een andere verpakking. De Nick Lowe single "American Squirm" bevatte als b-kant het nummer "What's So Funny 'Bout Peace, Love And Understanding", dat Lowe eerder al eens met Brinsley Schwartz had opgenomen. Doch op het label stond geen Elvis Costello and the Attractions, maar Nick Lowe and his sound.
Dit bracht veel mensen in verwarring. De NME vond dat Lowe, een aardige Costello-imitatie weggaf. Het mysterie werd opgelost, toen de USA-versing van Armed Forces het zelfde nummer bevatte.
Teruggekomen van de tournee, begint op 18 december een serie van zeven concerten in het Londense Dominion Theartre. Bijzonderheid: hier werd aan elke bezoeker de gratis single verstrekt met de nummers "Talking In The Dark" en "Wednesday Week" Na de kerstdagen begon direct de Engelse tournee die tot eind januari zou Buren. In het zelfde programma traden ook nog Richard Hell & Voidoids en John Cooper-Clark op.
|